Het vervolg van de vakantiefoto’s.
Productfotografie van reflecterende producten
Afgelopen week heb ik me bezig kunnen houden met het fotograferen van Italiaans sierbeslag. Mooie producten om aan te werken, maar soms ook erg lastig.
Normaal gesproken belicht je een product met één of meer lichten, waarna je schaduwrijke gebieden naar wens in kan vullen met zogenaamde ‘fill cards’; rechthoekige stukken wit karton (ja, erg high-tech!).
Vaak is een creatieve oplossing de beste en snelste. Productfotografie lijkt misschien saai, maar het tegendeel is waar. Hier heb ik een harnasje gemaakt van visdraad om een product te laten zweven.
Een aantal modellen waren echter volledig reflecterend. Dat houdt in dat er geen diffuus materiaal is om de lichtbron (in dit geval een studio flitser) egaal terug te verspreiden naar de camera (zoals bijvoorbeeld bij geborsteld staal wel zo is). Je ziet echt alle lichtbronnen en fill cards in het product terug. Met witte (en zwarte) papiertjes boetseer je zo het licht dat het product niet alleen duidelijk zichtbaar is, maar ook de vorm geaccentueerd wordt.
In de praktijk betekent dit dat je niet het onderwerp zelf aan het fotograferen bent, maar datgene wat het onderwerp weerspiegeld: de studio dus!
Er is dus 0% ruimte voor onzorgvuldigheden, want ik zie mijn eigen kop graag, maar niet in een foto van een wc-slot 🙂
Het fotograferen van deze spullen levert altijd een curieuze doch intensieve dans op tussen de kijkhoek van de camera, het product en de lichtbron(nen). Een beetje naar rechts met de camera, de flitser iets verstellen, fill card hier, zwart stukje karton daar…
Een softbox van boven, met twee fill cards er naast.
Een vlak (recht) stuk fotograferen is nog niet zo lastig; zorg er gewoon voor dat de camera op zo’n manier op het onderwerp gericht is dat je de reflectie van een belichte fill card ziet.
De inkijk-hoek van de camera zorgt er voor dat alleen de witte ondergrond gereflecteerd wordt. Was deze foto meer op ooghoogte genomen zou de fotograaf (ik!) te zien zijn.
Maar wanneer er een extra vorm bij komt wordt het een stuk ingewikkelder.
Een ander model had twee verschillende reflectie-hoeken: het vlakke circelvormige stuk en een kleinere circel in het middel. Nu moest er dus rekening gehouden worden met twee individuele spiegelingen in één licht-opstelling.
Dit vereiste veel tests waarbij de continue-lampen van mijn Elichrom flitsers onmisbaar bleken. Ik moet me niet voorstellen dat er iedere 3 seconden een foto nodig is om te kijken of ik te ver naar links ben opgeschoven.
De reflectie van het middelste ‘rondje’ (weet iemand hoe zoiets heet?) is het plafond van de studio: zwart dus (want er valt geen licht op). Dat wilde ik zo houden om de ronde vorm te laten zien. Helaas reflecteerde de rest van het product op deze manier ook de zwarte studio, waardoor er het leek alsof de bovenste helft zwart was en de onderste helft wit.
Uiteindelijk bleek de beste oplossing ook een relatief simpele. Door de onderkant van de papieren witte achtergrond een beetje op te tillen naar de camera toe (net vóórdat het voor de lens zat) kreeg ik de witte reflectie die ik zocht in het vlakke stuk, terwijl de bovenste ronde reflectie onaangetast bleef.
De uiteindelijke foto van het product in kwestie.
De moraal van het verhaal?
De aanhouder wint! Als productfotograaf kan het soms erg frustrerend zijn om urenlang bezig te zijn met één foto, maar als je geconcentreerd blijft en het doel voor ogen houdt is het eindresultaat alle moeite waard 🙂
Beestjes fotograferen in Overloon Zoo
Wat professionele fotografen vaak zeggen is dat foto’s maken niet meer een hobby is vanaf het moment dat het je baan is. Volkomen begrijpelijk, want iedere dag pannenkoeken eten wordt ook saai.
Zelf merk ik wel dat ik minder vaak de camera tevoorschijn haal, maar het blijft een leuke bezigheid. Zeker als je onbeperkt met professionele apparatuur mag spelen!
Neem het fotograferen gewoon niet te serieus zolang het geen betalende opdracht is, dan blijft het leuk (ook voor je reisgezelschap!).
Afgelopen Zondag waren we een middagje in Overloon (Oost-Brabant) om de Zoo te bekijken. Het is een kleine(re) dierentuin maar heeft zeker wat leuks te bieden voor de dierenliefhebber.
Het park is heel ‘vrij’ ontworpen waardoor je echt dicht bij de dieren kan zijn en soms zelfs door hun habitat kan lopen. Alleen bij de tropische vogels zit er echt een afrastering voor zodat ze niet weg kunnen vliegen. Die vrijheid zorgt er voor dat je een goede hoek kan vinden om de beestjes mooi vast te leggen, in plaats van 1 ‘kijk’plek met een lelijke, afleidende achtergrond.
De voedselvoorzieningen waren minder imponerend dus een bezoek aan de Overloon Zoo is een ideale dag om zelf je boterhammetjes mee te nemen en genieten van de dieren.
Een nieuwsgierige Ringstaartmaki (Lemur catta) zit in een boom op 50 centimeter afstand van het publiek.
Een Beermarter (Arctictis binturong) geniet van de sporadische zonneschijn.
Een Blauwgele Ara (Ara ararauna) bouwt een nest. Of hij eet zand… Ik denk het eerste.
Een Zebramangoeste (Mungos mungo) en haar jong tussen het gras.
Een Zwartstaartprairiehond (Cynomys Ludovicianus) houdt zelfs tijdens het eten de wacht
Deze Rode reuzenkangoeroe (Macropus rufus) maakt het allemaal niet zoveel uit
De vrouwelijke Witwanggibbon (Nomascus leucogenys) wilde wel poseren voor de camera. Het boomblad is een chique mode accessoire.
Éen van de Rode vari’s (Varecia rubra) weet wat relaxen is…
Over relaxen gesproken: dit is een Gewone Zeehond (Phoca vitulina)
5 tips voor betere interieurfotografie
Een goede camera garandeert geen mooie foto’s. Het helpt een hoop, maar ook met een camera van minder dan €1000,- kan je goede interieurfoto’s maken. Hier 5 tips die makkelijk te implementeren zijn.
1 -Schoonmaken & opruimen
Klinkt misschien flauw, maar op Funda komen regelmatig woningen voorbij die simpelweg niet schoongemaakt zijn en waar de wasmand(met was) nog in de hoek staat. In een berging is dit geen probleem, maar de huiskamer, slaapkamers en badkamer moeten gewoon opgeruimd zijn.
Hetzelfde geldt overigens voor spatjes water op het aanrecht! Vooral met tegenlicht valt dit op.
2 -Waterpas
Zorg er voor dat de camera waterpas staat met de grond! Dit is niet moeilijk als een statief gebruikt wordt, en er zijn zelfs super goedkope waterpasjes te koop die op bijna iedere cameratype gemonteerd kunnen worden.
Een scheve foto ziet er slordig uit en een kleine afwijking is al voldoende voor een vervelend effect.
3 -Algehele lichtheid van de foto
Een van de grootste problemen met interieurfoto’s is hoe donker ze soms zijn. Dit komt omdat de camera zich automatisch aanpast aan de sterke lichtinval van buiten; via ramen en deuren.
Om dit tegen te gaan kan je de sluitertijd van de camera verlengen (in handmatige modus of met belichtingscompensatie). Nu zijn de ramen volledig overbelicht (wit) maar is de binnenkant van het huis wél zichtbaar.
(Een andere optie is de flitser, maar tenzij je de flitser van de camera haalt en vanuit een andere hoek gaat belichten ziet dit er vaak lelijk en slordig uit.)
Een professionele fotograaf voegt deze twee opnames samen in de nabewerking, maar ook zonder deze stap is het al een hele verbetering.
4- Kleine details, groot verschil!
De kleine details maken echt het verschil. Ook al is de kamer schoon en opgeruimd, onze ogen zijn heel goed in het opsporen van afwijkingen, dus juist op een mooie foto van een opgeruimde kamer komt die ene dikke stekker op een egale muur extra naar voren (even eruit trekken dus). Of de autosleutel die per ongeluk het aanrecht siert. Voordat de foto gemaakt wordt, kijk nog even goed rond of alles ook echt staat waar het hoort te staan. Maar overdrijf ook niet, en houd het bij kleine storende elementen; anders ben je de hele dag bezig met herinrichten!
5- Parallel foto’s schieten
Deze tip lijkt op tip #2, maar is zijn eigen nummertje waard.
Veel foto’s die het net niet zijn lijden aan het ‘struikeleffect’. Oké, ik heb de term net verzonnen maar het lijkt me een goede noemer. Het zit zo: de fotograaf neemt staand een foto, maar ziet te veel plafond en niet genoeg van de vloer. Daarom kantelt hij de camera naar voren/beneden om meer van de vloer te zien. Het gevolg is een foto die slordig lijkt door de vervormde lijnen.
Soms is het daadwerkelijk niet mogelijk om dit effect te vermijden (behalve met een peperdure Tilt-Shift lens) maar vaak is het een kwestie van door de knieën gaan, het statief verlagen en de muren verticaal uitlijnen op het scherm.
Hopelijk helpen deze tips om de volgende keer weer betere interieurfoto’s te maken!
3 op een rij – woningfotografie in Brabant
Vorige week heb ik voor Esser Makelaardij een drietal woningen in beeld gebracht. Het was een warme dag met veel heen-en weer rijden, verplaatsen van meubels en een zware tas met lenzen en backup camera’s+ statief meesjouwen (Wanneer wordt er eens een airco-rugzak uitgevonden?)
Maar goed, beter een zonnige dag dan regen dus ik heb niets te zeuren.
Met het wisselvallige weer van de laatste tijd kan je niet echt shoots inplannen. Het liefst zou ik de buiten-foto’s later in de dag maken in verband met het zachtere avondlicht, maar aangezien dat in de zomer wel erg lange dagen worden en je niet eens de voorspellingen kan vertrouwen moeten we de blauwe luchten nemen zoals ze komen!
Zonder meubilair in huis merk je oneffen lichtval meteen op.
Het eerste adres was een leegstaand appartement in hartje Rosmalen die recentelijk helemaal verkoopklaar is gemaakt met nieuw tapijt en alles. Simpel genoeg, een kwestie van het beste camerastandpunt kiezen en proberen de lichtinval zo gelijk mogelijk te maken door creatief met gordijnen om te gaan.
Terug in Uden was het landhuis aan de Schouwstraat 4 aan de beurt. Prachtige tuin en gelegen op een rustige plek langs de weilanden.
Een droom voor de paardenliefhebber, want er zit een stal, nee wacht twee stallen, een ren (heet dat zo bij paarden of alleen bij konijnen?), een kooi en een zwembad bij. Zwembad trouwens niet voor de paarden (denk ik).
Een kleine klim naar een platdak geeft al snel een beter overzicht.
Om een uur of 4: het warmste punt en laatste adres van de dag (Note to self: flesjes water meenemen!!!); de Walterus Pijnenborghhof in Uden.
Een verassing moet ik zeggen, want de buitenkant van het gebouw kon niet in groter contrast staan met de inrichting. Spreekt mij wel aan in ieder geval.
Het gebouw in kwestie
Schijnbaar was dit vroeger een school voor paters of priesters; iets met de kerk in ieder geval (waar het gebouw dan ook naast staat). Zelf ben ik niet zo’n fan van de kerk maar ik moet toegeven dat ze verdomt mooi konden bouwen.
Aardige entree hoor.
Waarom bouwen we tegenwoordig niet meer nieuwe gebouwen in oude stijl? We hebben de technologie toch! Een woning met alle moderne voorzieningen, zo klimaat-neutraal mogelijk, met het uiterlijk van een 7e eeuws huis/houten cottage/boomhut: lijkt me perfect.
Maar terug naar Uden; behalve de mooie lichtinval viel mij op hoe weinig deuren hier te vinden zijn. Alle 3 woonlagen zijn met elkaar verbonden, terwijl de hoogte van het appartement en slimme plaatsing van glaswerk meer dan voldoende privacy garanderen.
Lichtinval: mooi, maar veel werk voor mij.
Badkamer met slim geplaatste douche. Daarachter een balkon/lounge.
Deze woning was uitdagend om goed op de foto te krijgen; de lichtinval is erg sterk waardoor het dynamisch bereik van de camera overschreden wordt (oftewel: de camera ziet OF iets lichts OF iets donkers.) Daarom 3 opnames per shot gemaakt en later op de computer samengevoegd tot 1 beeld.
Uiteindelijk een lange dag werk, maar dat maakt het biertje daarna alleen maar lekkerder 🙂
- « Previous Page
- 1
- …
- 5
- 6
- 7